Evlilik kurumu toplumun temelini oluşturan ailenin başlangıç noktası olması sebebiyle üzerinde önemle durulması gereken hassas bir kavramdır. Özellikle son dönemlerde evlilik kavramı temel düzeyde aynı kalsa da değişen ve gelişen dünyada kendisi de değişimden etkilenmiştir. Kadın ve erkeğin toplum içindeki rol ve görev tanımlarının farklılaşması, bireylerin evlilik kavramına bakış açılarının değişmesi, kadının iş hayatında daha etkin var olması ve daha birçok faktör evliliklerde kaçınılmaz değişimlere sebep olmuştur. Elbette ki bu süreçte yetiştirilen çocukların evlilik içindeki dinamiklerden etkilenmektedir.

Birbirinden bağımsız plan yapan iki farklı insanın ortak sorumluluklar yoluyla yeni bir yaşama başlamalarının temelinde yatan en önemli etkenlerden biri de çocuk sahibi olma arzularıdır.

Çiftlerin evlilik uyum düzeyleri olası bir kriz durumuna yaklaşma biçimlerini, problem çözmeye yönelik girişimlerini, stresle başa çıkabilmelerini, ifade becerilerini ve birçok değişkeni etkilemekte ve çocukların yetiştirilme süreçlerinin şekillenmesinde etkin rol oynamaktadır. Çocukların aile ortamlarında özellikle ebeveynleri ile olan etkileşimleri neticesinde ilk sosyal temasları deneyimlemeleri, iletişim kalıplarını öğrenmeleri ve kullanmaları, sorun çözme yaklaşımları geliştirmeleri, empati becerileri kazanmaları, kendilerini ifade edebilmeleri gibi kritik adımları sağlanmakta veya eksik kalmakta; bu durumun sonucunda da çocuklar ilerleyen yaşamlarında ailelerinden aldıkları temelin üzerine çevresel etmenleri de ekleyerek toplumsal düzenin devamını sürdüren yetişkinler olarak geleceği şekillendirmektedirler.

İlk sosyal ortamı aile olan çocuk ilk davranış kalıplarını ebeveynlerini gözlemleyerek öğrenir. İlerleyen yaşamında karşılaşacağı pek çok durumun örneğini aile ortamında yaşayarak ilgili durumlarda sergileyeceği tutumlar ve kullanacağı iletişim yöntemlerini de bu şekilde kavrar. Sağlıklı iletişim kurabilen, kendini ifade etme becerisini kazanmış, olası problem durumunda sağduyulu yaklaşabilen, karşısındaki kişinin duygularına anlayış gösterebilen,  empati becerisi gelişmiş ebeveynler ile büyüyen çocuk benzer anlayışa ve davranış şekillerine sahip olacaktır. Ebeveynlerinin anlaşmazlık durumlarına, çatışma çözme becerilerine veya kaçınma davranışlarına tanık olan çocuklara ait birçok değişken bu çeşitlilikten etkilenecektir

Çocuk yetiştirme tutumlarının şekillenmesinde kadın ve erkeğin evlilik kavramına bakış açıları, evlilikleri ve eşleri ile ilgili memnuniyet düzeyleri, evliliklerinde eşleri ile yaşadıkları anlaşmazlıklar, kendilerine dair yalnızlık algıları ve eşlerin birbirlerine bağlanmalarının etkili olabileceği düşünülmektedir.

Kimi araştırma sonuçlarına göre çatışmalı ve boşanmış anne babaların çocuklarının davranış ve uyum problem düzeyleri çatışmasız anne babaların çocuklarının davranış ve uyum problem düzeylerinden yüksek çıkmıştır, daha kaygılıdırlar.

​​A&D KİDS KONYAALTI ANAOKULU/ KREŞİ MÜDÜRÜ